خداوندا

من از تنهایی و برگ ریزان پاییز، من از سردی زمستان

من از تنهایی و دنیای بی تو میترسم

خداوندامن از دوستان بی مقدار، من از همراهان بی احساسمن از نارفیقی

های این دنیا میترسم

خداوندامن از احساس بیهوده بودن، من از چون حباب آب بودنمن از ماندن چو

مرداب میترسم

خداوندامن از مرگ محبت، من از اعدام احساس به دست دوستان دور یا نزدیک

میترسم

خداوندامن از ماندن میترسم، من از رفتن میترسم

خداوندامن از خود نیز میترسم

خداوندا پناهم ده